Kırmızı Oje Sürmem!

Kırmızı ojeli küçücük elleriyle, eğilmiş, gümüş bir tepsiyi tutuyordu karşımda. Ayacıklarında tabanı kırmızı, böyle pembe pembe tüylü, tavşan mı ayıcık deseni mi algılayamadığım çok tatlı bir terlik, minik minik rengarenk yoncalarla karışık, papatyalarla dolu kısa çorabı vardı. Diz üstüne kadar özel, çekici bir ten rengiydi bacakları. Buğdayımsı... Kilim desenli eteğinin üzerinde fırfırlı beyaz gömlek de öyle güzel yakışmıştı ki. Dökemedim kelimelere şimdi... Simsiyah saçları omuzlarına kadar uzamıştı ve gülümseyen dudaklarıyla göz göze geldiğimde farkına vardım nerde olduğumun.

Yanımdayken bile, gözlerimi kapatıp kokusunu kokladığımda onu düşünürdüm. Neden böyle yapıyorum? Bilmiyorum... Hayal kurmak istiyorum. Ne engel bana? O yanımdayken hayal kuramam mı? Kuruyorum işte. Hem o var gene hayallerimde. O ne kadar bazen benim soğuk olduğumu, çok sessiz olduğumu, az konuştuğumu söyleye dursun. Onu düşünüyorum ki işte. Ona neden söylemiyorum peki yanımdayken de onu özlediğimi? Kaybetme korkusu mu içimdeki? Bilmiyorum. Ama sanırım değil. Onu seviyorum ben. Bu kadar sevmekle acaba hata mı yapıyorum? Bazen sülük gibi hissediyorum kendimi. Geri çekilmeler mi gerekli? O bunu mu istiyor bazen? Soramam ki? Neden sormayacakmışım? Hayat paylaşmak değil mi? Ara ara ilişkimizi kuvvetlendirmek için eleştiri özeleştiri yapmıyor muyuz? Her şeyi konuşmuyor muyuz birlikte? İtiraf ediyorum. Evet bazen kızdırıyor beni bu sohbetlerde. Yanlışlarımı yüzüme vuruyor. Ben de söylüyorum. Hiddetleniyo bazen gözleri onun da...

Etek giymez o. Biliyorum. Kırmızı oje mi? Asla sürmez. "Kırmızı oje sürmem!" diye kestirip atar. Benim ne kadar çok sevdiğimi biliyor oysa. Neymiş. Burjuva sosyeteler gibi olurmuş. Yakıştıramazmış kendine. Peki neden kilim desenli etek koydun o zaman bu hayaline ve kırmızı oje? Ne bilim. Kadın kısmına etek yakışıyo. Kırmızı da. Daha bi.. Nasıl desem... Demiycem. Seviyorum onu. Biliyorum o da beni. İlk gün anlamıştım bunu. Neden sakladım şimdiye dek? Kırılmaktan korktum. O neden sakladı peki? Onun da bir sebebi vardır. Ben ne bileyim. Ona sormalı. Bir dahaki konuşmamızda soracağım. Unuturum ben şimdi. Not alayım. Zaten bu unutkanlıktan da bir vurgun yemiştim, son ilişkimizle ilgili konuştuğumuz, o 3 saatlik soğuk kış gününde. Unutuyorum işte. O önemsenmediğini sanıyor güya. Ne kadar ifade etmeye çalışsam da pek inanmış gibi bakmadı gözlerime zaten. Dalgınım napim. Kalmıyoki akılda bişey. Allahtan doğum gününü unutmuyorum. Aman o zaman yandım ben. Hem kendi kendimi yer bitiririm. Ağlarım bile. Hem o beni yer bitirir. Seviyorum onu. Tek unutmadığım şey o...

Kırmızı ojeli küçücük elleriyle, eğilmiş, gümüş bir tepsiyi tutuyordu karşımda...