Kışlara karlara inat…

Zamanın soğuk ve karanlık dehlizlerinde yürüyorum.

Bir körebe oyununun neyi aradığını bilmeyen yılgın bir ebesiyim.

Yolumu sezgilerimle bulmaya çalışıyorum kırıp dökmeden.

Sınırlar, kurallar arasında biraz yaralı, biraz yorgun olan ruhum savruluyor bir oraya bir buraya.

Ve hiç beklemediğim bir zamanda, aniden ellerinin sıcaklığını buluyorum.

Ruhum aydınlanıyor birden ruhunun ışığıyla.

Sonra sımsıcak bir bahar oluyor her yer, kışlara karlara inat.

Ve içimdeki tüm kuşlarım kanat çırpmaya başlıyor.

*
Şubat 2011/ Kurşun