Kısmet ve felek

Aman derdi babaannem; sabırlı olun, Kısmet ayağınıza gelir.

Nereden bilsin, Kısmetin zalim Feleğe aşık olup, rüzgarında savrulduğunu.

Bir gün bir köşeye, bir pusula bırakıp sevdiklerine ait, iki gözü-iki çeşme, karanlık bir sokakta kaybolduğu…

Meçhul faillerde yitip gittiğini.

Ne de çok bekleyeni vardı, oysa kapısında.

Herkes hayrandı ona.

İlk sırada komşusunun oğlu İsmet.

Annesi Dudu teyze, göz koymuştu ya Kısmet’e.

Ne çare !...

Kısmet bu, çıktı mı sokağa bir eda, bir çalım, afet-i devran hani…

Camlarda bekleyenler, bize buyur edenler, gizlice peşinden gidenler, yalvaranlar, el-pençe divan eyleyenler….

Kısmet’inse aklı bir karış havada, bakar mı hiç ; şuna , buna…

En sonunda aldı aklını Kısmet’in, zalim Felek.

Duyan bir şey sanır….

Çöp gibi biri, iki kelimeyi bir araya getiremeyen bir hınzır, dumanı eksik olmaz başından ağzında hep bir sigara, ayakları çarpık üstelik, adım atamaz sanırsınız görseniz. Kısaca hayırsız, arsız, uğursuz bir zalim.

Gönül bu ya; Kısmet’in kalbi, zalim Felek’ e kondu ve orda da durdu.

Söyleyemedim, Babaannem’e yaşarken,

Kısmet’İn kaçtığını ayın ondördünde. Annesi Sabır teyzenin çatladığını, babası Talih amcanın kör olduğunu, söyleyemedim.

Babaannem vefat edeli uzun zaman oldu.

Kısmet’ten hala haber yok

Nerdedir, ne yer, ne içer kimse bilmiyor.

Talih amca göz nakli bekliyor.

Bir umut işte görebilmek için Sabır teyzeyi mezar taşında.

Kısmet, bir rivayet bir iskelede görülmüş geçenlerde…

Gökyüzüne bakıyormuş…

Ben göremedim, görenlerden işittim.

Gözleri buğuluymuş,

Bir geminin arkasından bakıyormuş.

Jülide öncel / 25.10.2007