Kıyıdan çekilmek

kapılar açılır / kapılar kapanır

durmadan / binlerce ayak yürür yaşama

zaman yaprakları sallanır

kuru bir dilin söylediğinin yeşertemediğidir düşen

*

rüzgâr, güneş, dünya 

yelkovanla akrep döner

okur yine kendi bildiği gibi, sürmesini çeker göze yaşam

öğretir insana da dönmeyi

*

kar altında, sıcak sıcak akar uyku

yoktur gölgesi

seferberliğine geçer hüzün

yakar başlama ateşini

bilinmez hangi çatıya çöker kasveti

ve hangi kapı kapanır merhabaya 

inkârda fayda etmeyen dilin yüreği

*

ne mor şafaklar vardır artık çoğalacak

ne mavisinden içilecek gök

ne de ninnisiyle dalga seslerinde deniz

*

her şey geçermiş yine de

unutulur bahçe kapısının çalan çıngırağı

çekilmeyen kuyu suyu

ağaçtaki ip salıncak

kapıları sımsıkı kapalı nefessiz ev

çürür avludaki üç tekerlekli bisiklet

*

sırı dökülen ayna

bağra basılamayan çerçevedeki iz

*

suyu kesilir sarmaşıkların

darp alır, çöker çardak

görülmez / çözülmez, boşluktaki virân düğüm

zamanı geldiğinde hep olur

kıyıdan çekilmeyen deniz var mıdır 

ahh! alnından vurulası ölüm...

*

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.