Kızlarıma Yansımalar 7.Bölüm

Rahmetli dedem ( annemin babası ) Trabzon’dan İstanbul’a iş için vapurla üç günde gelirmiş. Diğer dedem de, Erzincan Eğin’den (Kemaliye) trenle üç güne yakın bir sürede İstanbul’a gelmiş. Sonra yıllar geçmiş çocukları otobüsle aynı mesafeyi 18-20 saatte gidebilmişler. Bugün bizler aynı yolu uçakla bir saat on beş dakikada gidebiliyoruz. Belki babamızın ve annemizin çağında da uçak vardı, ama yaygın ve ekonomik değildi. Peki çocuklarımızın çağında, biraz daha ileri gidip torunlarımızın çağında ne olacak? Cevap herhalde ışınlanmayla birkaç saniye olacak.

Dedemin gençliğinde radyo yoktu, babamın çocukluğunda da. Babam radyo ile tanıştı, sonra biz çocukluğumuzda görüntülü radyo ( televizyon ) ile tanıştık. Dedemin zamanında filizlenen telefon zamanla bugüne geldi. Şimdi çocukların elinde bilgisayar ve cep telefonu var. Gelecekte ne olacak, bilemiyorum.

Sevgili kızlarım bu örnekleri çoğaltabilirim. Son bir örnek daha vereyim. Ben doğduğumda buzdolabı, çamaşır makinesi ancak çok zenginlerin evinde varmış. Teknoloji büyük süratle ilerliyor. Anne ve babamın yaşadığı o hayal edilemeyen ilerleme eğer bu hızda devam ederse, gelecekte sizler bu satırları okurken ne olur bilemiyorum. Bize geçmişte şöyle derlerdi “biz dersimizi gaz lambasında çalışırdık”. Bu söyleyiş size bir şey ifade ediyor mu?

Bütün bunların paralelinde bugün konuşulan bir de “sağlık, dengeli beslenme ve doğal yaşama” gibi konular var. Ve geçmişteki alışkanlıkların bugün bozulduğu ve gelecek nesillerin tehlike altında olacağı vurgulanıyor. Ümitsizliğin ne kadar ciddi olacağı sizin zamanınızda daha iyi analiz edilebilecek. Babanız olarak en son şunu söyleyebilirim, sizde çocuklarınıza ve torunlarınıza aynı duyguları aktaracaksınız. Ve geçmişi örnek gösterecek, geleceğe nasihat ( öğütler ) vereceksiniz. Kural değişmeyecek.

Not: İnsanlık tarihinin gelişimi bir şekilde ilerliyor, AKP nin reklamlarda vurguladığı "Hayaldi, gerçek oldu" ifadesini bir kez daha gözden geçirmenizi öneririm...