Koca Bir Yalana İnanmak...

Ne gündü ama be diye söylenip durdum.
Ne gündü ama be..
Kader işte, hayaller hayatlar sözü tam olarak bu nokta da kesişiyor.
Tam olarak bu nokta da kaybediyorum kendimi.
Düşünsene, tam 3 yıl aynı adamı aynı istikrarla sevmiş, adını hep aynı istikrar ile anmış, aynı istikrar ile her gün canı yansın diye dua etmişsin.
Canı yansın..
Ne kadar dilimde hep bu olsa da içten içe kendimle cebelleştim "hayır hep mutlu olsun"..
Canın yanmasını bilirim ben. Çok acıtır.
3 yılın sonunda edilen dua'nın tam gerçekliğine kavuştum derken, gerçeğin aslında tamamen yalan olduğunu anlayıp çok ağır oturdum.
Düşlerimde büyüttüğüm adam koskocaman yalanmış meğerse. Koskoca bir hiç için 2,5 ay kendimi kandırmış, kendimi mutlu bir masala inandırmışım.
Söylediği sözler hala beynimde dönüp dolaşsa da sesini unutturdu 10 günde. Nasıl güzel çekip gitti öyle kıyamadığım. Sessiz, sakin..
Tek bir cümle bile etmeden ne güzel döndü arkasını.
Hissettiğim büyük keder, büyük acı, büyük ızdırap.. Buna rağmen ben yandım oda yansın diyemiyorum. Bunca şeye rağmen hala iyi olsun istiyorum.
4. Yılın başlangıcı onsuz bir senenin daha başlarında ancak bu kadar ağır geçerdi..
Ben yaşadım da daha önce onsuz bu en ağır geçen geceler, gündüzler..