Koca Çınar

Çaresiz, solgun bir yüzü vardı aynada...

Tükenmişliğin verdiği acının ortasındaydı oysa,

Nitekim yitirilmiş aşkların ötesinde, yalnızlığına sarılıyordu.

Yatak yorgan düşüncelerin kargaşasında,

Aciz bir bedenin yokluğuna rastlanıyordu...

Tebessüm ederken;

Yüzündeki kırışıklıklar beliriyordu,

Yorgun,

Bitkin ve hüzünlü...

Yılların esaretinde,

Tutuklu bakışlarında kilitlendi anılar...

Kavgacı ve ürkek bir tedirginlikle.

Telaşlanmış bir can havliyle savruldu yerinden!

Kalk, artık toparlan dercesine...

Ama üzerine enkaz boşalırcasına bedeninin altında kaldı,

İstemsizce.

Durdu,

baktı yerinden!

Gözleri doldu, susarak, hıçkırıklar içinde.

Elini yumruk yapıp, ağlayan yüreğinin,

Orta yerini dağladı, ağıtlarla.

Koca bir çınarı çığlıklarıyla devirdi.

HAMZA ÇELEBİ