Kocaman denizin ortasındaki küçücük tekne

Milliyet Blog'da, bazı yazanlar öfkeli, veya şikayetçi, ben çok yeni sayılırım, üstelik de bu ailenin arasında olmaktan her geçen gün biraz daha mutlu hissediyorum kendimi.

Öyle arkadaşlarım var ki, yanıldığımı sanmıyorum, içten ve sevecen.

HEPİMİZ de, bu blog da, yazıp çizmekle, yaşamın farkındalığını yaşıyoruz..

Bakın, yaz giriyor, GÜNEŞ tepemizde, bir de sıkıntıya girip, kendinizi üzmeyiniz.  Ne hava şartları, ne de sıkıntılar, durduramıyorsa günün yoğun temposunu, mutluyuz, demektir.  Bir şarkı, veya karıştırdığınız eski bir kitap arasından çıkan, yırtık kağıda yazılmış, bir şiir, sizi heycanlandırıyorsa, mutluyuz bence... Kısacası, gün benim günüm, demeli  yeni bir günün sabahına, erken vakitlerde başlamalı ve sağlam durmalıyız.

Önümüzde duran merdivenin, birinci basamağına, korkmadan basmalı, ve ilerlemeliyiz. BENDE,  ELİME KALEMİMİ ALIP KORKMADAN BİRŞEYLER  YAZMALIYIM, KALEMİM BENİ ÇOK ÖZLEDİ. AMA İÇİMDEN DE ÖYLE UZUN, UZUN  YAZILAR YAZMAK DA GELMİYOR. 

Yaz başlamış ama, acı bir serin var üzüntülerime eşit balkonumda, korkmayın, öyle küçük sıkıntılar BUNLAR, pek önemsememem gereken, yazıma başlarken, sizlere mutlu olduğumu hissettirdiğim gibi.

Sevgili  MİLLİYET BLOG  ailesi, sizler, ENGİN BİR DENİZ, bende, içerisinde, küçücük tekne, ama sapasağlam, yolumda ilerlemeye devam ediyorum, hepinize sevgi ve selamlarımı yolluyorum.