Kokinalar ve Yeni Yıl

Giriş katta, benim doğduğum evde oturuyorduk. Park Palas Apartmanı. Annem yeni yıla her girişte sokaktan geçen kadından “kokina” alırdı.

Kokinalar yaklaşan yeni yılın habercileriydi adeta. Şimdilerde daha çok büyük çam ağaçları tercih edilse de, kokinaların yeri bir başka.

Bugün Nişantaşı’na gittim. Bu hafta süslemeler tamamlanmış. Aralık ayı kırmızıların, yeşil ve yaldızların yoğun olduğu ay.

Gözümüz gönlümüz açılıyor sanki süslemelere baktıkça. İnsan apayrı bir hevesle doluyor.

Valikonağı Caddesi’ne varır varmaz çiçekçilerin yoğunluğu göze çarpıyor. Ve geleneksel yılbaşı çiçeği (kokina) dolu her yer. Annem geldi aklıma hemen! Telefona sarıldım. Ne güzel hevesler yaşattı bize.

İnançlarımıza uygun yada değil yeni yıl düşüncesi Aralık Ayı’nı güzel kıldı içimizde.

İki demet kokina aldım evime. Bir evin olmazsa olmazı yeni yıl geldiğinde.

Eskiden bu çiçekler alınır, bir köşeye konulur ve üzerlerine pamuklar serpiştirilirdi. Kar süsü verirdik pamuk taneleriyle.

Bazıları ışıklandırırdı. Yani kokinaların geçmişi var evlerimizde. Ne de dayanıklı çiçeklerdir, solmazlar bir türlü aylarda geçse.

Hatta batıl bir inanışa göre bir daha ki seneye kadar çiçeği solmayanlar ev alır derler.

Diken diken yaprakları olduğundan fazla haşır neşir olunmuyor kendisiyle.

Eğer evine yeni yılda renk katmak isteyenler varsa mutlaka bu çiçekle başlamalı işe.

Bir yılı daha geri de bırakıyoruz işte.

İnşallah sağlıkla, huzur ve mutlulukla gelsin önümüzdeki sene.