Kolonya kokulu kadınlar

Bahçe kapısının önüne dikilir,

Sokağın taa sonuna bakışlarımı sabitler,

Dakikalarca onu beklerdim...

Uzaktan bir nokta gibi görürdüm önce.

Sonra; yaklaştıkça yaklaştıkça...

Yüzüme bi aydınlık gelirdi...

" Anne.!" diye seslenir, koşmaya başlardım.

Olduğu yerde dikilip kalır,

Kollarını sonuna kadar açardı.

Sımsıkı sarılırdım...

Ancak bacaklarına kadar gelirdim belki de...

Kolonya kokardı mis gibi.

Siyah rugan el çantasını hemen açar,

Geldiği yerde ikram edilen ve benim için sakladığı bonbon şekerini uzatırdı...

Sonra elele tutuşup, beraberce eve giderdik...

Şimdi ne zaman yanımdan kolonya kokulu bi kadın geçse

Arkasından bakakalıyorum...

Ahh anne!..

Kolonya kokulu kadınları sana benzetiyorum...

"Ben; hiç yalnız kalmadım... Kalabalık bi ailede yere atılan yataklarda Yan yana, baş başa, el el..