Komşum Atatürk ...

Son günlerde blog yazarlarımızın Atatürk ile ilgili yazılarını sıkça okur oldum.. Ya da daha bir sıklaştı daha bir elzem görmeye başladık bu konuda yazmayı..

Bu gün bende Atatürk 'ü yazmak istedim.. Ama yaptıkları ettikleri ile değil sadece ve sadece bana yakınlığı ile...

Ben şanslıyım ki bir Ankara çocuğu idim ve sonra genç kızı ... Hayatım Cumhuriyet tarihimizin en önemli mimari yapıları arasında geçti .. Ve oralarda eğitim gördüm.. Dahası başımı kaldırdığımda... Tiyatroya gittiğimde ya da operaya hep o dönem mimarisi içerisinde buldum kendimi..

Yeri geldi her sokak her apartman beni 1920 lerin başına götürdü..

Ve dahası ben Anıttepe 'de büyüdüm... Her gün okula yürüyüş yolumdaydı Anıtkabir.. Ve evimden görebiliyordum o muhteşem gece ışıklandırmasını...
Komşumdu Atatürk...

Söylevleri, yaptıkları ile mekanları bütünleştirmek... O kadar muhteşem bir ayrıcalıktı ki... İçim acırdı daha o yıllarda bile İlk meclisi, Etnografya Müzesini ve ya Dil Tarih 'i görmemiş inşaat hikayelerini bilmeyen yurdumun sevgili çocukları için...

Çünkü biz her bayram ilk önce komşumuza giderdik ailecek ve okulcak...

Komşumuza Atatürk'e ...

Hayal meyal hatırlıyorum kaç gece ağlıyarak mekanına baktığımı hımm zannetmeyin sadece yurt sorunları için... İlk aşkımı da ben önce ona anlattım... O na anlattım ilk ayrılığın acısını... ya da ergenlik sorunlarında o vardı yanı başımda.. O denli yakındı bana ...

" Beni görmek demek, mutlaka yüzümü görmek demek değildir. Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız, bu kafidir (yeterlidir)."

M.K.Atatürk

Sevgili Atam.. İnan ki hala aynı çocuk var içim de, Hala aynı iç savaşlarını veren... Ülkesi için üzülen.. Yapacak bir şeyler arayan ama maalesef yapamamanın ezikliğini yaşayan... Sevgili Atam ben sadece okudum, okudukça adam olacağıma inandım.. Belki dünyaları asla deviremiyeceğim sil baştan edemiyeceğim hiç bir düzeni ama bir tek şey yapacağım söz veryorum... Ben sağoldukça senin fikirlerin ve doğruların benim olacak ve çocuklarımın !!!
Ve nasıl şu ana kadar her söyleşimde gururla dolduysam bundan sonra da dolacağım;
Bir ATATÜRK KADINI olduğumu söylemekten ....

Ah sevgili yurdum insanı yazmak yetmez.. Anlatmaksa hiç... Anlamak lazım bence .. Lütfen bu cumartesi pazar hepimize bir iyilik yapın.... Çocuğunuzun elinden tutun ve onu götürün yüzlerce Atatürk mekanından her hangi bir kaçına .. Götürün ki kalbini açacak kadar yakın olsun tanısın onu... Bilirsiniz insanlar tanıdıkları ve bildikleri şeyleri savunur ve kollarlar çünkü...