Komşumuz Sera...

Kapimizi calmadan gelirdi. Hos sohbetti. Kirk yillik Turk karisi gibi saygiliydi. Sohbet etmeye bayiliyordu. Geciyordu karsimiza, soylesiyorduk ara sira...

-Ne yapiyordum, nerelere takiliyordum?

Merak ediyordu.

-Cuma aksamlari bir tek cikiyorum, diyordum.

Sahile kadar yuruyor, iki, bilemedin uc kadeh iciyor, sohbet ediyor, yuruyerek geri donuyordum. Hem de, on yildir, ayni yere takiliyordum. Mardi Gra. Gelen arkadaslarin hepsini Mardi Gra'ya goturmustum. Kimi benim gibi sevmis, kimi hic sevmemisti... Maceralarimizi da anlattim. Kimler nasil sarhos olmus, nasil Samanyolu sarkisini soylemis, bizim sarkiyla kimler mest olmamisti...

-Siz niye gelmiyorsunuz, diye sordum.

Gulumsedi.

-Geliriz, dedi. Yavasca...

Bir aksam. Yine takiliyorum. Ucuncu kadehi bitirdim. Kafa iyi. Yuruyerek eve donmeye hazirim. Tam arkamda ki masada bir guzel kadin. Sicak sicak bakiyor. Seytana uydum. Dilim tutulsaydi. Ayagim kirilsaydi da, yanina gitmeseydim... Konusmasaydim...

-Dans edermisin dedim.

-Vay nat (Neden Olmasin?), dedi.

Biz elini tutalim dedik, o boynumuza sarildi. Yanak yanaga geldik...

Bir-iki dakika bile gecmemisti. Bir el vurdu omuzuma. Uyandik, o kabustan...

-Utanmaz adam, diyordu...

-Sen buralarda karilarla mi?... (1)

Geri dondum. Bizim hanim...

Arkasinda da O...

Gozlerini bana dikmis, herhalde gulumsuyordu...

Yoksa, bana mi oyle geldi?...

***

(1) Hanimin hakkini yemeyelim... Belki de, sadece, ne yapiyorsun burada, demistir...