Konsantrasyon üzerine

Sosyal bir mekanda birisi ya da birileri yüksek sesle konuşunca rahatsız oluyoruz. İlgilendiğimiz işe odaklanamıyoruz. Ve o kişiyi uyarma güdüsü içimizde beliriyor. Bazen rahatsız olur olmaz uyarabiliyoruz ama bazen de şartlar el vermiyor. Onlarca kişi olabiliyor, konuşmak onların hakkı olabiliyor –örneğin otobüste kitap okumaya çalışırken- ya da uyarsak da susmuyorlar. Ve için için sinirleniyoruz.

Peki yalnızken? Yalnızken her şey güllük gülistanlık mı? Masaya bir oturduğunuzda, bir daha saatlerce kalkmadan yüzlerce sayfa devirip, bu öğrendiklerinizi başkasına anlatabilecek hale gelebiliyor musunuz? Hadi bu biraz uç oldu diyelim. 3 günlük bir çalışma planı oluşturun, dinlenme araları da verin. 3 gün sonunda hedefinize ulaşıyor musunuz? Nerdeeee... mi diyorsunuz? Bence de, nerdeeee... Genelde, gerçekçi olmadığını bildiğimiz için öğrenme hedefi bile belirlemiyoruz. Nedir bizi alıkoyan?

Konsantrasyon eksikliği!

Dışarıdaki insanları uyarabilirsiniz ve belki de susarlar ama içeridekini kontrol etmek o kadar kolay değil. O hiç durmadan konuşan kuş ne diyor?Onu nasıl terbiye edeceğiz? Nasıl daha hızlı verimli okuyacağız?