Koray Şener

Bazen ruhun söyleyemediklerini,
Bedenler bir çırpıda kusarmış.
Herkes “ Senin için ölürüz “ diye diliyle söylerken;
Bazıları, sevdiği renkler uğruna hayat sırasını,
Kalbiyle beraber deplasmanda savarmış.
Ölüm denen yegane gerçek,
Kapıyı bazen çok vakitsiz çalarken;
Terkedilen bir tribünlerdeki o boşluklara,
Vefa denen bir imzayı,
Silinmez ve devasa bir büyüklükte atarmış.
Hayatın daha henüz başı, dedikleri bir yer var ya hani;
İşte o bazen, kendi sonuna çıkardığı davetiyeyi,
Çubuklu bir forma ve Sarı Lacivert bir aşkla sararmış.
Ve bir varmış bir yokmuş;
Fener denen o Bahçe’de Koray Şener diye bir gül varmış.
O gül, hiç bir zaman, hiçbir yerde ve hiç solmaz,
Her gün yeniden, farklı bir şekilde ve tekrar tekrar açarmış.
Yattığın yer nur, mekanın cennet olsun Büyük Fenerbahçeli Koray Şener...