Lefter

Seni Kadıköy’de izlemiş olmak için insan;
Elli sene evvel doğmuş olmayı canı gönülden ister.
Ve bir an dahi muhakeme etmeyi düşünmez,
Bu zamana ait geride bıraktıklarını.
Papazın çayırında dünden bugüne;
Kimler gelir ve dahi kimler geçer,
Lakin zaman eskitemez asla;
Sana dair anlatılıp duranları.
O çubuklu sarı lacivert formayı zamanın birinde;
Herkes mutlaka bir şekilde giyer;
Fakat kimse bırakamaz geride,
Senin bıraktığın o büyük hatıraları.
Hani demiştin ya sen:
Bir maçta ağlamasını bilmeyen,
Hayatta gülmesini de bilemez diye;
Ve sen, büyük Fenerbahçeli Küçükandonyadis Lefter,
Bizi hep ağlattın.
Fakat sadece sevinçteydi, sevinçten.
Ve biz hayatta hep gülmesini senden öğrendik,
Toprağın bol, yattığın yer nur olsun;
Fenerbahçeli, Büyükadalı, Türkiyeli, ve Türk Lefter...