Ara Güler Ardından

Yeryüzünü çoktan terk etmiş bir şehrin, son seyyahıydın sen.

O güzel kente olan tanıklığın, yalancı bir şahitlik oldu ama şimdiden;
Siyah-beyaz bir İstanbul’un belki de en renkli haliydi,
Deklanşöre dokunup çektiğin her bir fotoğraf karen.

Cigarası dudağında sönen balıkçıların,
Gecekondusuna güğümle su taşıyan kızların ve kadınların,
Ahşabı kagir sokaklarda, bakracı bakır gezen yoğurtçunun,
Gözleri fal taşı gibi açık, bıyıkları semaya dönmüş Salvador Dali’nin;
Ve kucağındaki iki ekmek bir sütle yüzü gülmüş o tatlı çocuğun,
Fotoğrafları kalacak senden ve o kayıp şehirden geriye.

Ne diyelim insanoğlu bu, bazen ağlar bazen güler,
Ve neresidir şu vakit gittiğin yer, o meçhul ama;
Fotoğraflarınla bizi götürdüğün yerlere bir daha asla gidemeyeceğimiz gerçeği kesin

Hoşçakal ve nurlar olsun ve uğurlar olsun Ara Güler.....