Korkma, kimse seni asmaz...

<ı>Popstar alaturka programında yaptığı konuşmadan sonra, büyük ölçüde <ı>tepki alan ve bir kısım çevrelerce de <ı>övgüye layık görülen <ı>Bülent ERSOY, bu gün yaptığı basın toplantısında kendisini savundu.

<ı>“Hiçbir siyasi parti, görüş ve düşünceyle ilişkim yok.”

<ı>

<ı>"Ben ölüm değil çözüm istiyorum."

<ı>

<ı>"Eğer düşünce suçundan dolayı içeri gireceksem, bu demokrasi adına kara bir leke olur."

<ı>

<ı>"Ben bir sanatçıyım bu ruhu taşıyorum."

<ı>

<ı>"Annelere üzülüyorum, ama biz savaşçı bir milletiz, kurtuluş savaşında aynı analar cepheye mermi taşıdılar, tarihi kanlarıyla yazdılar."

<ı>

<ı>

<ı>“Ölüm yerine çözüm demek suçsa beni hemen assınlar.”

<ı>

Öncelikle kendisini <ı>“Korkma, seni asmazlar” diyerek rahatlatayım. Türk Ceza Kanunumuzdan <ı>“İdam cezası”nı APO’yu asılmaktan kurtarmak için kaldırmıştık.

Gelelim <ı>“Sanatçı ruhu” ile söylemine…

Bu <ı>“Ruh” çeşitleri o kadar çoğaldı ki, kimsi <ı>“edebiyatçı” ruhla, kimsi <ı>“akademisyen” ruhla, kimisi <ı>“Sanatçı ruhu” ile, kimsi benzer başka ruhlarla açıyor ağzını ve hepsi de <ı>"Eğer düşünce suçundan dolayı içeri gireceksem, bu demokrasi adına kara bir leke olur" sözleri ile fikirlerini söyleyerek bitiriyorlar…

Tabi ben ve benim gibi düşünen <ı>“Ruhsuzlar” takımı da, onların söylediklerine karşı çıkıyor.

Böyle mi?...

Ülkede <ı>“Düşünce özgürlüğü” arkasına sığınarak milleti bölme, vatanı satma işine o kadar çok sarılan oldu ki, ben ve benim gibiler onlara karşı çıkınca da, “<ı>Özgürlüklerin sınırlandırılmasından yana” olmaktan <ı>“Ruhsuz” olmaya kadar her türlü suçlamaların muhatabı olmaya başladık.

<ı>

<ı>Bülent ERSOY, yaptığı basın toplantısı ile ilgili haberde de okuduğum bilgiler doğru ise, yine bilinen <ı>“Efelenme” tarzı ile konuşmuş, yukarıdaki sözlerle kendisini savunmuş, yardımcılarını azarlamış filan…

<ı>“Efelenerek şarkı söylemek” ne demek, onu anlamadım. İkide bir <ı>“Efelenmek” ve <ı>“Efelenerek” şarkı söylemekten söz eden <ı>Bülent ERSOY’un nasıl olduğunu bilemediğim <ı>“Efelenerek şarkı söylemeye” benzemez ülke üzerinde laf etmeye yeltenmek.

Şimdi sormak gerekir…

Kim çözüm değil de ölüm istiyor?

Hangi ana baba, evladının hayatını kaybetmesini ister? Evladını, genç yaşında toprağa vermek ister?

Hiç kimse… Hiç kimse istemez.

Ama <ı>"Ben bir sanatçıyım bu ruhu taşıyorum" diyerek,<ı> "Eğer düşünce suçundan dolayı içeri gireceksem, bu demokrasi adına kara bir leke olur" diyerek işin aslını esasını bilmeden şarkı söylerken nasıl <ı>“Efeleniliyorsa” kendini <ı>“Efe” yerine koyup şarkı söylediğini sanıp konuşmayacaksın.

Birincisi, bu savaşı Türkiye Cumhuriyeti Devleti başlatmadı, bunu bileceksin. İkincisi, uzlaşma(!) istemeyen Türkiye Cumhuriyeti devleti değil, bunu da bileceksin. Üçüncüsü, devleti ile savaşa giren kim, bunu da bileceksin. Dördüncüsü, isteklerinin, senin devletinin içinde devlet kurmak istemeleri, yani vatanın bütünlüğünü bozmak istemeleri, bunu da bileceksin.

Sonra gelelim <ı>“Efe” meselesine. Senin <ı>“Efelenme” dediğin ile <ı>“Efe” arasında epey bir anlayış farkı var. O <ı>“Efeler” in birçoğu, kurtuluş savaşı sırasında bugün olanlar gibi vatanları uğruna <ı>“Şehit” olurken, anaları <ı>“Ben oğlumu vatan savunması için askere gönderip de ölüsünü kucağıma alamam” demedi…

<ı>Bülent ERSOY, bu konuşmalarından sonra, kendisini <ı>“Yanlış yaptın, yanlış konuştun” diye tenkit edenler ile <ı>“Aferin, sanatçı kimliğin ile amma da konuştun” diyenleri yan yana koysun ve kimler kimlerdir, bir baksın.

<ı>"Benim adıma konuşan hiç kimse ya da kurum beni bağlamaz" demek kolay. Ama senin söylediğin sözleri kendilerine yapılmış destek olarak referans gösterirlerse, çıkacaksın onlara da iki çift lafı pek merakla yaptığın <ı>“Efeli” tavırla söyleyeceksin.

Bütün bunlara rağmen şunu çok iyi biliyorum ki, Bülent ERSOY’un söyledikleri ile düşündükleri aynı şey değil. O sadece <ı>“Efelenerek konuşmak” gayreti ile ardını önünü düşünmeden iki çift laf etti, onu da eline yüzüne bulaştırdı. Şimdi çıkıp <ı>“Evet… Yanlış yaptım. Demek istediğim ile dediğim farklı oldu. Özür dilerim” diyeceği yerde, birilerinin <ı>“Aferin, sanatçı kimliğin ile amma da konuştun” dolduruşuna gelip daha fazla batağa saplanıyor.

Ben, isterdim ki yarı yaşındaki <ı>Ebru GÜNDEŞ’den bu konuda biraz <ı>“Ruh” alaydı. O’nun gibi <ı>“Oğlum olsa, vatan uğruna da ölünecekse, ölünür…” diyebilseydi.

İşte gerçek <ı>“Efelenme” öyle olurdu, eğer <ı>“Efelenmeyi” gerçekten biliyor ise…

Tekrar etmek gerekirse, korkma, kimse seni asmaz. Efelenmeye çabalayarak kendini daha fazla harcama, harcatma...

Senden "Kahraman" yaratmak, kimsenin işine gelmez...

27 ŞUBAT 2008