Korkulardan korkmak

Korkularımız gerçek yaşamımızı perdeleyip, bilmeyi öğrenmeyi engellememeli... 

Gülün dikeninden korkmadan gülü elimize almalıyız. Korkulardan korkmak öğrenilen bir duygu. İlk önce annemizin korkuları ile tanışırız. Daha sonra hayatımızda bizimle yürüyen insanlar korkularla ilgili cümlelerde yer alır. Korkutmak çok kolaydır, her şekilde söylenebilen bu sözler çok kolay sarfedilir. Aman düşersin! cız yanarsın! Sakın ha! ile başlayan bu cümleler öyle masumdur ki yüreğimize düşen korku damlaları dalga dalga büyür. 

Tedbir alalım, korunalım diye oluşan cümlelerin ucundaki okta bir ateş vardır. Bunun adı korku ateşidir. Böylece elimize diken batmasın diye gül bahçesine ğirip gülleri denemeyiz. Karda kayamayız, suda yüzemeyiz. .Bilgiden öğrenmekten korkmak, düşünmekten korkmak o da başka daha büyük bir acı..... 

Bilimsel düşünceyi geliştirici, araştırmacı bir kafayı geliştirmek için nelerden korkmalıyız? Nelerden korkmamamalıyız? bunu araştırmalıyız. Korkuyu tanımak tabi önemli. Abartıp gerçek yaşamımızın perdesini sımsıkı kapatmak olmamalı. Bu yaşamda kendi sahnemizde oynamaya kendimize izin vermeliyiz. Korkuların bizi sarmasına müsade etmemeliyiz. Ortalama bir hayatın içerisinde önce çalışmaktan korkmamalıyız. Yaralanmaktan, mutlu olmaktan, mutsuz olmaktan, mutlu etmekten, konuşmaktan, insanların gözlerine bakmaktan korkmamalıyız. 

Hak yemekten haksızlık etmekten, sevgisizlikten korkmalıyız. Korkma zamanı korkuları yenmeli. Yüreğimizi aydınlatıp, bilgiyle önümüzü aydınlatmalıyız.