Korkulu rüya

Günümüzde türban, dini inancı ön planda tutan bir hayat görüşünün simgesi haline gelmiştir. Bu anlamda dış dünyaya karşı, kişinin yaşamındaki önceliklerinin ne olabileceğine dair bir mesaj vermekte ve bir aidiyete işaret etmektedir. Türbanı simgeye dönüştüren ve toplumda gerilim yaratan ise, iktidar olanların icraatlarında bu aidiyetten yana taraf olmalarıdır. Cumhuriyetin kısa siyasi tarihi, bu taraflılığın kanıtlarıyla yazımıştır. Söz konusu siyasi tercih, toplumun kırsal ve gelir düzeyi düşük kesimleri ile bazı siyasi akımlarların karşılıklı birbibrini beslediği uzunca bir süreç içinde evrilip bugünki noktaya gelmiştir. Artık ayan beyan ortada olan bu taraflılık, giderek daha hızlı bir şekilde toplumun yoksul ve ezik çoğunluğu için, dini referans alan belirli bir hayat tarzının kaçınılmaz olarak ön kabulüne yol açmaktadır. Aynı zamanda inanç temelli bu kabulün olası sosyolojik sonuçlarıdır korkutucu ve çatışmayı doğurabilecek olan. Globalleşen ekonominin çarklarına tam bağımlı ekonomisiyle Türkiye'de, 2001 yılı ekonomik krizinin ardından yapılan politik ve ekonomik tercihlerle, halihazırda hızlı bir çözülme süreci yaşayan toplumun üzerine, alelacele ve beceriksizce, kutuplaşma oluşturması kaçınılmaz bir siyasi örtü atılırsa, bunalım kaçınılmaz görünmektedir. Bu olasılığı göz ardı edemememize neden olan gerçekler ise çırılçıplak ortadadır: Mezhep katliamları, ırkçı milliyetçiğin yükselişi, aydın cinayetleri, töre cinayetleri, oruç cinayetleri, aile baskısı, varoş kültürü, silahlanma oranındaki yükselme, hoşgörü yoksunluğu, kayıt ve kural dışı yaşam, gelir adaletsizliği, ekonomide dışa muhtaçlık, tarımın çöküşü, sanayisizleşme, v.b. Umalım ki ortaya çıkması umulan soğukkanlı toplumsal tepki, yeniden yapılmaya girişilen anayasada bu yönde olması beklenen ve adeta film şeridinin geri sarılmasını andıran değişikliklerden vazgeçirsin. Aksi halde korkarım ki, ekonomik krizlerin ve terörün dahi birbirine düşüremediği bu toplumun savrulması korkulu rüya olmaktan çıkıp gerçeğe dönüşecektir.