Kötü anılar çöpe..!

Dikket ettiniz mi bilmem, en olmadık zamanlarda mesela tv seyrederken birşey okurken veya birisiyle konuşurken... gözleriniz baktığınız yerin dışında bir yerlere kayıyor, donuklaşıyor, görüntüler netliğini kaybediyor.

Ve zihninizin derinliklerinde tam olarak farkında olmadığınız bir anıya gidiyor, bazı görüntüler görüyor, konuşmalar duyuyorsunuz.

Kelimeleri anlamasanız bile bu bir tartışma, bir iç hesaplaşma. Bedeniniz o tanıdık ağırlık, baskı ve soğukluk duygusuyla doluyor yeniden. Sıkıntı içinde, bir anda zamandan ve mekandan koptuğunuzu fark ediyorsunuz ve hızla geri geliyorsunuz.

Sanıyorum bu durum hepimizin başına geliyordur.Zaten burada bile geçmişe ait anıları zaman zaman okuyoruz.
Şahsen benim oldukça sık başıma geliyor,
farkında olmadan her hangi bir kelime, veya cümle beni eski bir hatıraya kadar götürüyor.

Bu ve buna benzer tabloları zaman zaman yaşarız.O anlarda geçmiş öyle güllük gülistanlık bir yer değildir genelde. Geçmiş, aksine fırtınaların koptuğu, başarısızlıkların yaşandığı, ezilmişliklerin, dışlanmaların, küçük düşürülmüşlüğün, hayal kırıklıklarının ve acıların olduğu, çatışmaların geldiği bir yerdir.

"O gün bunu yapmasaydım, şimdi kim bilir nerelerdeydim."

"Kim bilir şimdi her şey ne kadar farklı olurdu."

"Bana bunu nasıl yaptı?"

"Bunu hiç hak etmemiştim."

"Eğer yaşıyor olsaydı"

Bu cümlelerdeki üzüntüyü, sıkıntıyı fark edin lütfen. Sık sık içine düştüğümüz bu ruh hallerinin hiçbiri şimdiye ait değildir. Bu duyguların hepsi geçmişe aittir. Bu duygu ve düşünceler bizi boğar, esir alır. Hatalarımızı ve uğradığımız haksızlıkları düşünür ve bu düşüncelerin pençesinde kıvranıp dururuz, sanki onlardan hiç kurtulamayacakmışız gibi gelir.

Böyle durumlarda fark ettim ki bir de sanki tik gibi bir hareket yapıyorum...kafamı şöyle bir sallıyorum hızlı olarak, sanki o hatıraları kovalıyorum gözlerimin önünden.

Birden aklıma bir soru geldi, bu aniden ortaya çıkan hatıraların içlerinde neden hiç güzel olanları yok? Şu beynimiz de çok beyinsiz diyesim geliyor...getirsene aklıma şöyle iç açıcı neşeli mutlu bir hatıra da kocaman gülücükler konsun dudaklarıma, ruhum aydınlansın.

Nerdeeee?

İlk önce geçmişteki felaketleri, acıları anımsarız. Düşmanlık duygularımız, öfkemiz, öç duygularımız da geçmişte barınmaktadır. Mutsuzluğumuzun temel nedenlerinden biri içinde bulunduğumuz anın dışına çıkarak, geçmişe yaptığımız bu huzursuzluk ve tedirginlik dolu yolculuklardır.

Elbette yaşadıklarımızdan ders çıkarmalıyız ve bugünün sorunlarını da bugün çözmeliyiz.

Ama elimizde var olan tek zaman dilimi aslında "şu an"dır.

Öyleyse bırakalım geçmişteki acıları olumsuzlukları orada kalsın, önümüzdeki güzel anların tadına varmaya çalışalım.