Kötü Günümde Değil İyi Günümde

İşimi sorunumu kendim hallederim. Dostumla arkadaşımla da kahve içer muhabbet ederim.

O neymiş öyle “Dost dediğin kötü günde belli olur”

Kapım kırılsa yaptırmadan dostumu arkadaşımı çağırmam; beni öyle dertleri sorunları olan biri gibi görüp keyfi kaçmasın.

Dost arkadaş mutlu olmak ve mutlu etmek için, dert tasa kendinin.

Dost sanki yardım sandığı; kişi üzerine göktaşı falan düşmedikten sonra bütün sorunlarını çözebilecek güç ve yetenektedir.

Başkalarına yaslananların, bedavacıların icat ettiği dost kavramı bize uymuyor. Biz dost ve arkadaşlarımızla sadece yer içer gülüp eğleniriz, “Bana biraz borç versene” demeyiz.

Fakirdik ayağımda ayakkabım bile yoktu, Pazar yerlerinde hamallık yapıyordum. 65 yaşındayım bugüne kadar bir kimseden toplu iğne dahi istediğimi hatırlamıyorum; dostlarımı hediye vermek ya da bir şey ısmarlamak, muhabbet sohbet etmek için ararım.

Dostlarla yer içer eğlenirim, dost arkadaş bunun için; ama örneğin babam ölse kimseyi acıma ortak etmemek için mümkün olsa yalnız başıma gömerim.

Dost dosta yük değildir, dost dostun mutluluk nedenidir.