İpin Üstünde

İnsanlık tarihi boyunca düşünürler, bilgeler, peygamberler, filozoflar biraz da bilmeden antitezi olmayan nihai birse sentezin peşinde koştular. Ne var ki her seferinde Tanrı'nın onlar için kurduğu uzağa düşmekten kurtulamadılar. Bu tuzağın adı insan zekasıdır. İster Tanrı yaratmış, isterse doğa üretmiş olsun, O, onu var edenin en büyük mucizesidir. İnsan zekasının en temel özelliği evrenin doğasına aykırı bir yapıya sahip olmasıdır. Çünkü doğada yapay besinle beslenen ondan başka bir canlı yoktur. Bu yapay besin ise kültürdür. Hegel'e göre zeka, tabiatta asla doyuma ulaşamaz. Bu yüzden tabiatta yabancılaşması kaçınılmazdır. Ortaya çıkan bu ikilikte aslolan kültürdür ve insan kültüre göre sapkın doğar. Aslında doğaya ve kendi doasına uyumlu doğmuştur. Doğasına ters olan ama yaşamı için aslolan kültürle uzlaşırken içten içe nevrozlar geliştirir. Bunlar insanın sessizce attığı çığlıklar gibidir. En sonunda bedeli çok ağır olmakla birlikte insanoğlu ipin üstünde durmayı öğrenir. Ancak altında ağ olmayan bu ipte yürümek herkesin harcı değildir.

A. Güreşçioğlu