Sevda Acıdandır

İnsan, belki de ne olduğunu hiçbir zaman öğrenemeyeceği manaya aç maddi bir canlı olarak doğar. Henüz düşüncesi olmayan bir duyandır. Ama yine de bilinçsiz bir sezgiyle başına gelecekleri hisseder. İnsan olacaktır. Artık korku ve titreme zamanıdır. Yaşam onu anne karnından çekip almıştır. Sanki evrenin kaderini paylaşmaktadır;

tıpkı onun  patladığı an yaşadığını yaşamaktadır. İçin dışına maruz kalmıştır. Ve ilk kez bastırır. Bastırdığı; yaşadığı andır. Şimdiki zamandır. Bu onun kök zamanıdır. Hayatının kök salmaya başladığı an'dır. 

Aynı zamanda aklını yitirmenin sınırındadır. Üstelik aklını yitirme zorlantısında tarih hep aynıdır. Tekrar tekrar tekrarlanır. Ne var ki tekrar acıdır. 

Acı, ruhu bir çekiç gibi yontacak ve ondan insanı yaratacaktır. 

 

En sonunda öyle bir an gelir ki acı insanı, insan da sevdayı yaratır.

 

A. Güreşçioğlu