Kötü haberle başlayan gün

Ne yazılır bilmem ki?

Henüz daha sabahın ilk ışıkları ile evden çıkıp işin yolunu tutan ben daha koltuğuma oturmadan bilgisayarın düğmesine basmak gibi bir alışkanlığım vardır.

Bilgisayarımın açılmasını beklerken o her zamanki alışkanlıklarımı ardışık bir şekilde yerine getiriyorum ve bir süre sonra blog hesabımı açıyorum. Blog ana sayfasına girdiğimde İlyas Bey’in bloğu ile karşılaştım. Başlık ilgimi çekti ve hemen tıklayarak İlyas Bey’in bloğunu okumaya başladım. Nergiz Hanım’dan bahsediyordu İlyas Bey. İlgimi çekti. Zira Nergiz Hanımı eşi ve kızı ile birlikte tanıyanlardan birisiydim. Kendisi ve ailesi ile birlikte iki kez Ölüdeniz buluşmasında birlikte olmuştuk. Birbirinden güzel iki tatil yaşamıştık. İlyas Bey’in yazısının ortalarına doğru acı gerçeğin ne olduğunu anlamıştım. Nergiz Hanım’ın rahatsızlığını biliyordum ve birkaç ay önce görüştüğümüzde moralinin hayli iyi olduğundan bahsetmişti. Bu sebeple bir süre sonra düzeleceğini umuyordum ama maalesef böyle bir şey sadece beklentiden ibaretmiş.

Ölümler karşısında bir şeyler söyleyebilme becerisinden yoksun bulurum kendimi. Nergiz Hanım’ın vefatından dolayı da çok fazla söylenecek bir şey bulamıyorum. Kendimi şanslı hissediyorum, çünkü Nergiz Hanım gibi zarif bir insanla tanışmış olmam benim açımdan önemli bir ayrıcalıktı. Ölüdeniz’de kısa da olsa kendisi ile yapmış olduğumuz sohbetlerde aydın ve demokrat kişiliğine hayranlık duymuştum.

Ailesine ve sevenlerine sabır diliyorum.

Tüm Miliyet Blog camiasının başı sağolsun.