- Kategori
- Şiir
Kötülük
İnsanın vicdanı boşaltılırsa,
Vicdanın yerini alır kötülük.
Yürekte sevgiler daraltılırsa,
Kendine emin yer bulur kötülük.
İhtiras, intikam, cehalet varsa,
Muktedir olanlar hakkı kovarsa;
Adalet işleri baştan savarsa,
Kendini yetkili bilir kötülük.
Ortam kötü ise değişir huylar,
Zamanla yozlaşır bayanlar, baylar.
Kadına, çocuğa, güçsüze uylar,
Mazluma musallat olur kötülük.
Ormana, denize, göle saldırır,
Doğayı savunan dile saldırır.
Eşine, dostuna bile saldırır,
Öfkeden burnundan solur kötülük.
İnsanları suçlar özü doğruysa,
Hayvanları suçlar izi doğruysa.
Aydınları suçlar sözü doğruysa,
Doğrunun ardından ulur kötülük
Kötülük toplumda açar yaralar,
İyilik korkarsa vurur paralar.
Zehirli mirastır soyu karalar,
Babadan evlada kalır kötülük.
Yok olsun kötülük, acı tükensin,
İyiler çoğalsın, gücü tükensin;
Saltanat makamı, tacı tükensin,
Gücü tükendikçe ölür kötülük.
Tanrı’ya sığınıp yazılmaz ise,
Kötülük düzeni bozulmaz ise;
İyiyle birlikte gezilmez ise,
Nevzat’a da elbet gelir kötülük.
Halk Ozanı Karamanlı Nevzat