- Kategori
- Şiir
Kral fareler
Fare olduğumuzu unutup
Kediden daha kedici kesilerek
Kedi rolünü oynuyoruz.
Parçalıyoruz benliğimizi
Yok ediyoruz
Kendimizi…bizi
Öldürüyoruz soyumuzla
Soysuzca
Övüncümüz gururumuzun dilidir
Gurursa perde gözümüzde
Onu görürüz
Sadece
Sanal gerçekliğimize kapılırız
Ve yürürüz
İleriye atılan her adım
Geçmişimizi unutturuyor
Ya de biz öyle istiyoruz da
Bilmezlikten geliyoruz
Öyle ki
Dönüp bakmıyoruz bile geriye
Görürüz diye kuyruklarımızı
Kuyruklu yalanlarımızı
Aynalardan kaçarak
Gizliyoruz yüzlerimizi
Saklanan anlamlar gün yüzüne çıkmıyor ışıkla,
Bilgi yalnıza bir alev gücünde
Bizler sadece birer fareyiz.
Yediğimiz böceklerle övünerek
Besin zincirinin tepesine konuyoruz
Tepe’lendik diye sevinirken
Tepeleniriz farkına varmadan
Ayak kokularını soluruz da
Gururdur burnumuzu tıkayan
Kulaklarımızı sağır eden
Gözlerimiz kör
Zincirlere vurularak düşüncelerimiz
Tahtlarımıza kuruluyoruz
Düşüncelerimiz taht oluyor
Otururken tahtımızın tepesinde
Daha da yükseklere çevrilir
Gözlerimizden ziyade nefsimiz
Hayaller kuruyoruz büyük bir iştahla
Gökyüzüne bakarak
Peynir tadında izliyoruz umutlarımızı
Ayaklarımız yerden kesildi kesilecek
Uçtu uçacak hayallerimiz
Hayallerimizle birlikte benliğimiz