Kriz öpücüğü

Yetmedi gücümüz mercimeğe ekmeğe

İflas etti aşkımız

Ayrılı verdik son pirinç krizinde

Düşünürüm kara kara

Bu gönül ne kadar dayanır bilmem

Ayrılığına hasretine sevgisizliğine

Hava alayım bari dedim çıktım Taksim’e

Rastladım anıtın yanında benim güzele

Edası nazı benzer her daim sülüne

Acep bakar mı tekrar bu perişan halime

Ama ne mümkün gider o başka bir yere

Hey bekle nereye

Zor durumdayım sıkıştım köşeye

Aşırı derece ihtiyacım var sevgine ilgine

Bir kez öpersen beni eğer

Razıyım yüzde beş yüz faizle geri vermeye