Kubat

Her elma

Kendi kurdunu kendi yapar

Kendini yara yara yol alır

Kendi içinde…

Böyle işte…

Asıp duvara dünya haritası

Diplerini doldurup bütün suların

Karalarla kalırız sonra baş başa…

Ağlarız…

Mavisine darı ektiğimiz geçmişin…

Nereye baksam

Bad ı saba…

Eser hep karadan

Hep karadan…

Yıllar var ki

Kayıp kıtalıyım

Bütün mezarlarım

Kütüklerim kayıp…

Yıllar var ki konuşmuyorum

Kendi dilimi

Dilimi ağzımın içinde

Yok sayıp…

Hala didik didik aranıyorum

Hala köşe bucak taranıyorum

Ve kanlı gözlerle uyanıyorum

Uykum geliyor da

Leyli değil bir türlü…

Uzandıkça sağ yanıma

Yanağımda Şark Çıbanı bir yara

Ağrıyor

Acılarım

Batıktan kalma…

Bir şey var beni

Bu dünyada haymatlos

Bir şey var

Saçma sapan

Kuş lastiği…

Ay vurulmuş gecelerde

Yüzü denize düşmüş

Vay anam

Alınır mı dalgadan parmak izi…

Kubatım

Hem de zemheri

Hem ibibikler firar

Işıklar…

Bana çok eskiden üzerime yağan yağmurları verin

Pabuçlarımın altına yapışan çamurlarımı

Seslerimi kapattığım tahta bavulumu

Bana kuzinenin alazlarını

Dumanı ekmek kokan…

Hala sıcacık ölüsünü verin bana

Sarı kelebeğin

Avuç dolusu…

Yaralı bir kazazedeyim

Hem de ağır…

Akşamdan sabaha

Çıkmaz sözlerim…