Küçük aşkım

Küçük Aşkım...

Sen hırçın ve vahşi yarim,
nedir bu bana olan tavrın.

Oldukça bana nazlıdır edan, inan tadımsı geliyor nefretin bile.

Ne zaman uzaklaşsan, seni özlüyor ve arzuluyorum günlerce.

Ben şimdi yine yanıp tutuşuyorum, sana o körpecik vücuduna,
taze dalında yeni bir ilk baharın pancarı tadında,
benim seni unutmak gibi bir ihanetin olabilmesi mümkün mü?

Ben ki farkında olmadan seni yüreğime anlatırken tanımışım bir anda
ve ben sensizliği anlatıyormuşum meğer yıllardır.

Ama sonuna yaklaşıyorum galiba.

Benim kendime olan ihanetin,
çünkü anladım ben seni severken,
ömrümün çoktan baharını yaşamıştım.

Ve artık ömrümün son baharının,
ikinci yarısının da sonuna gelmiştim çoktan.

İşte o vakit anlamıştım,
benim sana olan aşkım, kış mevsiminde baharı yaşamak gibi bir hayalden ibaret olduğunu.

Yoksa bilmezmiyim,
dört mevsimin her biri bir başka güzel güler insana,
yeter ki biz güzel bakmayı bilelim.

Sen hırçın ve vahşi yarım,
o körpecik vücudunla ve taze dalında,
yeni bir ilk baharın pancarı tadında benim seni unutmak gibi bir ihanete düşmem mümkün mü?

Ama ben sen ve ömrüm, olmayacak tek gerçek bu olsa gerek.

Ve birde benim sana olan duygularım,
ne söndürülmeyen yangına dünmüş!..