Eğer acırsa yürek

Bu acıyı tanırım sızısı çok ağır,
yonutur yüreği içten içe.

Bu acıyı tanırım, dermansız yaralar açar,
cellat gibi vurup gider fermansız.

Bende yaşadım, yıllar önceydi,
hala silemedim izini yonutturulmuş yüreğimden.

Bu acıyı bilirim, bir ben bilirim nasıl acıtarak hatırlatıyor,
geçmiş hayatı ve geleceği.

Ve yine yaşıyoruz bak, hep yüreğimizde, ağrıdan bendler tutarak.

Ve unutmadan acıya alışmış yüreklerin,
okyanus kadar genişlediğini!

Yüzdükçe büyür, gözünden kaybolur sahiller,
hiç bir şey görünmez ufukta.

O zaman anlarsın, eğer acırsa yürek!...