- Kategori
- Şiir
Küçük insanlar
Dünya daha da büyüyor.
Ve ben, kendimden bile küçüğüm.
Nerde o eski olgunluğum.
Dirseklerimdeki yaralarla,
Ellerimdeki çamurlarla,
Koşarak,
Ağlaya ağlaya,
Anneme sarılmalarımda mı kaldı yoksa?
Evet, dünya büyüyor hergün,
Ben küçülüyorum.
Zaman daha da ivmelenerek kucaklıyor geleceği.
Ve vuruyor da sanki kafama kafama
Daha küçültüyor beni.
Daha küçültüyor bizi...
Bundandır bence duyarsızlığımız
Bundandır komşudaki yangına
Sadece camdan, şöyle bir bakmamız.
Parçalanan bedenleri kendi bedenlerimiz bilmememiz,
Yıkılan evleri kendi evimiz görmememiz,
Düşen bombaları oyun farzetmemiz.
Ve bundandır bence küçülmemiz.
Dünya büyüyor,
Savaşlarıyla, yokluklarıyla.
Acılarıyla büyüyor dünya.
Biz küçülmeye devam ettikçe,
Daha da büyüyecek "bu dünya"...