Küçük yüreklerin yaşattığı mutluluk

Kitle iletişim araçlarının dünyadaki ülkeri ne denli birbirine yaklaştırdığı yadsınamaz bir gerçek artık. Haberleşmenin hızlanması gibi kültürel değişimler, diger ülke gelenekleri insanların kendi ülkelerinde de benimsenmesi gözlemek de olası ... Her ne kadar tüketim ekonomisinin etkisi olarak nıtelendirilse de.

Amerika' ya gitmeden önce 31 ekimde kutlanan HALLOWEEN'in (CADILAR BAYRAMI) ne olduğunu bilmiyordum bile. Orada tanıttı arkadaşlar. Çocukların genellikle korkutucu elbiseler giyip komşu kapılarını çalıp, TRICK or TREATS dedikleri ve onlardan şekerleme aldıkları açıklandı.

Sonra filimlerde gördüm. Bu ülke de kutlandığını gördüm. Özellikle İngilizce kursuna giden çocuklar gittikleri kurslarda kutluyorlar. Doğrusunu söylemek gerekirse bana yapmacık geliyor. Ailelerin bihaber olduğu konuda çocuklar cadı şapkası giyip ona uygun kostümle sınıfta parti düzenliyorlar.

Uzun yıllardır kendi evimde oluşturduğum sınıfımda İngilizce öğretiyorum. Parti düzenlemek yerine o günde çocuklara şekerleme dağıtıyorum. Bu yıl da güne özgü resimli kağıtlara sarılı çukulataları veriyorum parti yapmaksızın. Ders kitabında da HALLOWEEN ile ilgili kısmı çalıştırıyorum.

Dün derse gelen üç kız öğrencim fısır fısır birbirleri ile konuştuktan sonra yanıma geldiler ve bana ORİGAMİ, kağıt katlama sanatı, ile yaptıkları PUMPKİN , o günün sembolü ınsan yüzü şeklinde oyulmuş bal kabağı , verdiler . Biraz büyüğünde daha büyük bir ORİGAMİ ve "Öğretmenim sizi seviyoruz." diye kendi isimleri yazılı posteri verdiler.

Ne kadar mutlu oldum bilemezsiniz. Burada sarılma adeti yoktur ama her birine sarılıp benim de onları sevdiğmi söyledim.

Hafta başında yaşlı iki yakınımızın aynı günde cenaze töreninin olmasının üzüntüsü ve günlük hayatın yaratığı stres bir ölçüde azaldı. HA GAYRET NURSEN ARTIK ÜZÜLMEK YOK diye kendime cesaret verdim.

Hem üniversitedeki hem de evde ders verdiğim öğrencilerimi çok ama çok seviyorum, her nekadar bazan ödevlerini yapmayıp beni kızdırsalar da ...