Küçükken hep büyümek isteriz. Büyüdüğümüz zaman da, küçüklüğümüzü özleriz

Çok blog yazıyorum.

Neden çok yazıyorum, sebebini de bilmiyorum.

Yazdıklarım başıma sıkıntı da açıyor.

Çünkü burada yazdıklarımı yaşamıyorum.

Bir arkadaş bugün yazdıklarıma “çok komik” dedi.

“Neden?” dedim

Ortada yaşanan bir şey yok, iletişim isteyerek kurulmuyor, oysa her şeyin başı iletişim deniliyor” dedi.

Yazdıklarımı “bir bayan” için yazdığımı söylüyor.

“Yok vallahi” dedim. Ama yinede inanmadı.

İşte böyle. Büyüdükçe sıkıntılarımız artırıyor. Bolglarımızı da arkadaşlarımız yanlış anlıyor.

Bunları yyazarken küçüklüğüm geldi aklıma. Böyle sıkıntılarımız olmazdı.

Bilir misiniz?

Küçükken hep büyümek isteriz. Büyüdüğümüz zaman da, küçüklüğümüzü özleriz.

Küçükken başka şeylerde isteriz. Mesela eskiden doktor olmak isterdik, insanlarla yardımcı olmak için, hasta insanlar acı çekmesin diye. Şimdilerde devir değişti, insanlar daha çok para kazanmak için doktor olmak istiyorlar. Şifa dağıtmak için değilde, daha çok para kazanmak için hastane açıyorlar.

Çocukken polis olmak isterdik. Dünyada kötü insan kalmasın diye. Komiser Kolombo’dan etkilenmeyemiz yoktur.

Öğretmek olmak isterdik, toplumumuzu aydınlatalım diye.

Oysa şimdi büyüdük ve hayatın farklı olduğunu gördük. Hayat da her birimizi farklı bir yere sürükledi.

Ne hayalimizdeki kahramanlar gibi olabildik, ne de hayallerimizi gerçekleştirebildik. Her zaman da gülemedik. Ağladık çoğu zaman.

Sık sık “Büyüdükçe dertlerimiz büyüdü. Keşke çocuk kalsaydık” dedik.

Büyüdükte ne oldu ki?

Hayat sıkıntı veriyor zaman zaman. Blog arkadaşlarımız bile bize, zaman zaman inanmıyor.

Çekip gitmek istiyorsun, belki sıkıntılar geçer diyorsun. Ama iyi biliyorsun gitsen de, sıkıntılar peşini bırakmayacak.
Kim uzaklaşarak sıkıntılarından, korkularından kurtulmuş ki? İstesen de onlar seni terk etmeyecek. Bunlardan dolayı olsa gerek, yarın ne olacak diye düşünmek bile istemiyoruz. Ama "dün”leri, geçmişimizi, çocukluğumuzu, çocukluk bayramlarımızı özlüyoruz.

Bazen de “keşke geçmişse dönebilsek” diyoruz. Ama hiçbir şey geriye gitmez, geçen zaman geri gelmez, bunu da biliyoruz.

Zaten keşkelerin de bize bir faydası olmaz. Onu da biliyoruz.