- Kategori
- Şiir
Küfredercesine gülümse hayata
“Her fotoğrafta gülümsüyorum, sen fotoğraflarda değil arkasındaki hüzünlerde bul beni.”
Bu yıl hep yağmur yağdı, diyorsun mektubunda
Ve ekliyorsun: Islanmayı severim yaz aylarında
Islanmak sorun değil, sevgili dostum
Aşk yağsın dört mevsim üstüme
Islanırım bende seninle yine
Merhametsiz topraklarda dünyaya gelmiş ruhun
Ve kader, diye yazmışlar alnına kederi
Gücünün yettiği kadar direnmişsindir de sen
Çıkınında umudundan başka ekmeğin de yokken
Şimdi anlatma vakti, yakmış olsan da tüm gemileri
Yeni bir bakış açısıyla, unutarak her şeyi
Kederlenerek değil acıya gülümseyerek
Sevgili dostum anlat bana tüm bildiklerini
Hoş geldin sevgili dostum yine düşler ülkesine
Küfret hayata, utanma, hem de gülümsercesine
Bilirim anlatmakla bitmez hücrelerindeki ağrılar
Ancak gülümsersen azalır belki tüm sancılar
Küfret, haydi, utanma ..!
“Siiirin gidin başımdan..!” der gibi mesela
Hem gülmenin de çok çeşidi var
Sen bir gülümse bak, anlayanlar anlar..!
“Herkes alsın alacağını; çünkü ben kimliksiz bir lisanım.” deme,
Ne olur, deme..!
Küfret, gülümser gibi küfret hayata yine ..!
Küfret..!
23.06.2015-17-48-İstanbul