Kulak memesi kıvamında yaşamlar

Sevdiğim bir söz vardır:''İnsanın kendisi okuduğu kitaplar ve kurduğu arkadaşlıklardan ibarettir, '' der.

Sözün ikinci yarısındaki seçim şansımız her an çok iyi olamasa da sanıyorum okuma seçimimize daha çok hakim olabiliriz. Seçtiğiniz kitap biraz kendinizdir hep ya da kendiniz oluverir. Okuma eyleminin kişisel gelişim sürecime katkı aşamasında psikoloji üzerine yazılanlar hep başköşemde yer almıştır, benim dünyamda. Psikoloji üzerine söyleyenenleri de sevmişimdir. Fakat bazen insan şöyle düşünmüyor da değil: Hayatın keşke hep böyle kitaplardaki gibi bir tarifi sunulsa önümüze ve biz onu hep öyle yoğurabilsek. Hani yemek tarifi kitaplarındaki gibi ya da: 300 gr margarin, 400 gr toz şeker... Yok bu da olmadı değil mi hayat bu kadar genel geçerlik kabul eder mi? Etmez. Peki ya şunu deneyelim ne dersiniz? Bir bardak un, iki çay bardağı süt... Pardon bu hesap da tutmaz değil mi? Bardakların ebatları arasındaki muhtemel farklılıkları göz ardı ettik. Nasıl peki? Bu hayatın bir formülü olmalı azıcık pembeleşene kadar kavuramaz mıyız ya da? Yaşam psikoloji kadar bilimsel olmadığından daha naif, elimizle şekillendirebileceğimiz bir kıvamda olmalı hayatımızın tadı. Yani mesela kulak memesi kıvamında neden olmasın? Ne güzel bir tabirdir değil mi eskilerin deyimiyle? Hem sıcak hem masumane. Kulak memesi kıvamı. Çok hoşuma gider bu ibare. Mevzu bahis deyimde adı geçen ikinci organ isminin müstehcenlikten uzak amiyane tabiri ile bir duyu organımızın bileşkesi ancak bu kadar güzel kıvamlandırabilirdi sanıyorum hayatımızı. Sevgiyle, hoşgörüyle, nezaketle , barışla yoğrulmuş kıvamda bir hayat. Hepsini harmanlayalım bir güzel. Bu değerleri o kadar çok özlediğimiz şu dönemlerde, naif ve tatlı bir benzetmeyle kulak memesi kıvamında yaşamlar diliyorum herkese.