Küllendi ateşten yürek

Promete'den* kalan ateşten yürek 

Küllendi burgacın en son katında. 

Zamansız ezildi o taçsız melek 

Acımasız yükün çarkı altında. 

Hiç kimse bu kadar üzmedi beni 

Bir sevincim vardı ve tek umudum. 

Varlığı yeterdi... yaktı bedeni 

Sonsuzluğa itti ve yudum yudum. 

Yağmurlardan kalan ıslak yapraklar 

Sarmıyor yüreği, ne keder - gamı... 

Deliye çevirdi ıssız sokaklar 

Gözleri boş bakan mutsuz adamı. 

* Prometheus - insanoğuluna ateşi ( yaratıcılığı, bilimi, uygarlığı ) veren 

ve düzeni değiştirmeyi başaran...