- Kategori
- Deneme
Kumdan kalp
Kumdan bir kalpti, tüm yaşadığım...
Her bir tanesinde ben vardım.
Her bir tanesini yolladım, örülmüş kumdan kalelere...
Tanelerimle güçlendirdim olmadı.
Yıktım, olmadı.
Fethettim yine olmadı.
Kum muydu sorun, yoksa taneler mi?
Fethetmemeli miydim o kaleleri, yoksa yıkmamalı mıydım?
Yoksa sadece, bakmalı mıydım uzaktan?
Kalenin içinde ne vardı acaba?
Benden bir parça mı, ondan, senden ya da bundan bir parça mı?
Başka taneler mi zayıftı, ben mi çok etkiliydim?
Sadece aforizma bu, kum gibi eline alırsın, bakarsın, bakarsın, bakarsın...
Sonra bırakırsın yere, bırakırsın çünkü¸ bütünleşemezsin...
Kum bu, kum...
Fırtınalar atlatmış, rüzgarlara karşı durmuş, dalgalarla boğuşmuş;
Sürtünerek, savrularak kendine yeni bir ad bulmuş bir kaya parçası!
Gel! Kumdan olmasın, kayadan olmasın elementin, yumuşak olsun.
Fırtınalarda erimesin, dalgalarda küçülmesin.
Gel! Sadece gel...
Benliğin dediğin elementle gel.