Künye

Ben de bu dünyaya doğmuşum bir zaman aralığında. Sevinmiş annem öyle diyordu. Bilemem. Bir yaz sıcağında.  

Biraz okumuş, biraz yazmışım. Dere tepe düz gittim sanmışım oysa aynı noktada kalmışım. Taşı dememişler ama çok yük almışım.

Sevmişim, sevilmemişim. Gülmüşüm, ağlamışım.  Renkleri çok sevmişim hep GRİ de kalmışım.

Paradan elimi yıkamışım. Vefa ,dost, aşk aramışım. Aldanmışım.

Kebap, tatlı, pastayı aşk yapmışım. Hep çilekli pastayı seçmişim.

Yengeç burcuymuşum, kabuğumda saklanmışım. Sobe demişler birileri duymamışım. Çatlatmışlar kabuğu yan kaçmışım.

Özlemişim, beklemişim, karşılayamamışım.

Trenleri, vapurları karıştırmışım. İstasyonları yıkmışım. Beklemekten bıkmışım.

Üretmişim, tüketmişler. Hep vefasız bitişler. Bir teşekkürü çok görmüşler.

Işıklar aramışım, karanlıklarla sarılmışım.

Çok gitmek istemişim.

İspanya ile Portekiz. Hayallerde giz.

İçim kıpır kıpır çocuksu, anlamsız yıllarımla buruksu.

Oku, çalış, kazan hep çaldı bu borozan. Neredeydi nağmeli keman?

Umutlarda zaman zaman. Yok olur birden heyecan. Yıllar nasıl geçti habersiz. Aman.

Her şey boş her şey masal yaşamak yalan.

Duygular edilmiş talan.

Kimdim ? Önemi yok var mıydı adım, bulunur bir kaydım.

İki tarih arası, almışım çok yürek yarası.

Bulurlarsa KÜNYEMİ

Belki YAZAR üzerinde

Yalnız bir kadın.

Değil bu şikayet. Hayat böyle bir gerçek. Kimi yalan düşlerde kandırmada kendini, kimi çok yalın görür yalan olan yalanı. Herkes özgürdür hayalinde. Çok gerçeği yakalamışsan çok hayal yazarsın. Bozarsın yaşam oyununda ki sahneyi.

Açıldı perde. OYUNlar

Kapandı perde

Alkışlar..

Çıkınca sahneden bitiyor her şey bellekte, replikler havada

Yeni oyunlar planlanmakta

yeniler yeniler yeniden....

Cahide Yormaz Öz/ Cahideden

Kalamış/ 18.3.2015 MİŞ