Kurdun ayak izi

Korkuyorum. İlkokul 5. sınıftayım, kızkardeşim ile dağa tırmanıyoruz.tırmandıkça evimiz küçülüyor. Evimiz küçüldükçe ben korkuyorum. Dağ yüksek. Dağda hiç ağaç yok, çorak bir dağ. Dağdaki otlardan sakız topluyoruz. Damla sakızı. Küçük bodur bitkiler var onlrın dallarını kopartınca , kopartılan yerde süt gibi bir şey birikiyor, bir saat bekleyince tırnak kadar bir sakız oluyor.. Bunlardan 10 tane toplanırsa bir kişinin çiğneyeceği kadar sakız elde ediliyor. Biz bağıra çığıra dağa tırmanıyoruz.. Burası Sivas iline bağlı bir ara istasyonu . Adı Bozarmut. Tertemiz bir hava , masmavi bir gök ve sessizlik. Yıllar sonra özlemle anacağım bu güzellikleri, fakat şimdi korkuyorum. Karlar henüz yeni erimiş, yer yer ıslaklık var, bu ıslak toprak üzerinde bir hayvanın ayak izlerini görüyoruz. Kız kardeşim heyecanla bağırıyor

- Abi bak kurtların ayak izi
- Hani?
- İşte!

Gerçekten yerde bir ayak izi ve dağın doruğuna doğru gittikçe gidiyor. Ayak izlerini takip etmeye başlıyoruz. Korkuyorum , kurdun büyüklüğü, sivri dişleri, pençeleri, kocaman ağzı, gözlerimin önünde. Hem sakız topluyoruz, hem de kurdun ayak izlerini takip ediyoruz.hem de daha yükseklere çıkıyoruz.. artık evimiz çok küçük gözüküyor. Öyle ki dışarıdaki insanları bile görmemiz mümkün değil. Korkuyorum.

Birden hırıltıya benzer bir ses duyuyorum. Az ileri yukarda kayanın hemen arkasında vücudunun yarısı görülen iri yarı bir ayı. Dehşet ve hayretle olduğum yerde kalıyorum. Ayının arkası bize dönük, sessizce kardeşimin elinden tutup yere çöküyoruz.. kalbimin atışları damarlarımı zorluyor. Ağlamamak için kendimi tutuyorum.

- Allahım! ….Allahım!..

Gözlerim faltaşı gibi açık ayıya bakıyorum.İki ayağı üzerine kalkmış hırlayarak bir şeyler yiyor. Biz umurunda bile değiliz.Yavaşça ayağa kalkıp geri geri gitmeye başlıyoruz. Sonra hızla koşararak oradan uzaklaşıyoruz.

Bir doğa macerası, tehlikeli olabilecek bir doğa macerasının böyle kolay atlatıldığını sonraları düşündükçe , şimdi bile korkarak anımsıyorum.