Lam

eLif' de LÂM' dır. 

LÂM' ın f, olmasıdır. Yani faal oluşu, faaliyete geçmesi, fütuhatı, gönülleri evreni kapsaması, fetih etmesidir. Faal olan LÂM eLif, diğer tüm harfleri alfabeyi, yani kâinatı var eder ve de kapsar.

Alfabe; âLi fa be. LÂM' ın faal olması ve bereketlenmesidir.

ÂLÎ ve de ÂLÎM olmanın hakikâti de LÂM' dır.

LÂM insanı hem âLi hem de âLim yapar.

âLfâbe yaratıcı bir Lütuf' tur. aLfabenin yaratıcısı LAM' dır.

DiL biLim; kelâmcılık. KeLÂM' ın hakikatini kavramaktır. Kainatı anlamaktır, künhüne vakıf olmaktır.

Dil; gönül, kalp. 
Dil; konuşma organı. 
Dil; lisan, lügat, söz, sözcük, sözlük. 
Dil: LÂM' ın aktarımıdır. KeLâm, DiL, Lisân, Lügât. Her biri LÂM dır. Lâm, Lütuf' tur. Lâ iLâh' tır. âLLâh' tır.

Esasında tüm diller aynıdır. Farklılaştıran, ağız, şive, konuşma tarzı ve devamında bu tarzların yazılı alfabeye dönüşümü neticesinde kalıcı diller haline gelmesidir.

Başlangıç da LÂM, son da LÂM' dır. Son ile başlangıç, baş ile son arasında faal olan (yaşam, evren) her bir şey de LÂM' dır.

DiL’ i hoş kılan; LÂM' dır. Dolayısıyla yaşamı hoş kılan, LÂM' dır.

Öncelikli mânâsı KÂLB olan DÎL, kâlbin LÂM olabildiği oranda güzeldir, hoştur, letâfetlidir, iltifata tabiidir. LÂM' ın hakkını vererek aktarabilen (konuşan), konuştuğu ile kelâmı ile hakikattir, doğrudur, doğru sözlüdür. Katışıksız, arı bir aktarım gerçekleştirir.

KeLâm, DiL, Lisân, Lügât her biri LÂM dır. Lâm, Lütuf' tur. Lâ iLâh' tır. âLLâh' tır.

Öz keLÂM, Kâinatın kendisi, LÂM' dır.