Lamba cinim ve ben

Hayallerim, kelebeğim, masallarım, gökyüzünün maviliğinde yükselen heybetli dağlarım, çam ormanlarım, güneşim, ayım var. Unutmadan hayallerime renk sunan bir   lamba cinim var bu gece. Ay ışığında lamba cinimle dans ediyorum. Olanaksızlık yok ve sadece umut var; dünya dönüyor ve ben dönüyorum hiç durmaksızın.  Rüzgarın, ağaç dallarını ve yapraklarını salladığı gibi sallanıyorum hayatın kollarında bir bütün olarak. Dengemde kayışlar olsa da çabucak toparlanıp yeni bir dengede yer buluyorum kendime ve gülümsüyorum. Masmavi bir deniz ve coşkulu dalgalar beni çağırıyor; koşuyorum çıplak ayaklarımla… Deniz ile bir  bütünüm bu gece. Dalgaların sesi, sonu gelmeyen  dansım…  Yorgun düşünce bedenim bir köşede uyumak istiyorum. Sadece uyku; zihnimin sustuğu büyülü anlar bu anlar. Rüyalarıma lamba cinimi de konuk edip kısa bir ara veriyorum sadece.

Dünya ne büyük ve evren ne kadar sonsuz; görebildiğim her güzelliğin içinde saklı bir acı olduğu. Dünya savaşıyor; silahlar konuşuyor; insanlar ve insanlık ölüyor bir bakıyorum ki yeni bir bebek geliyor dünyaya. Tezatlığı içinde anlam buluyor her durum. Savaşlar, yoksulluk, tahrip edilen doğa bu kadar yıkıcılık çok fazla. Terörize olmuş insanlar, nedir bu hal; hangi duygu veya durum insanları içinde ki ilkel benliğe indirebilir. Sadece yok et ve yık; büyük bir şaşkınlık içindeyim. İnsanlığı yaralayan süreçler nasıldır ve ne şekilde gelişir anlamaya çalışan var mı acaba?

Lamba cinime dönüyorum ve soruyor bana her zaman ki o tılsımlı soruyu. ‘’ Dile benden ne dilersen.’’ Düşünüyorum; derin bir sessizlikten  sonra  heyecanla haykırıyorum.  İnsanların kalbine sadece sevgi tohumunu ekmeni  istiyorum. Kalpler kelebek misali heyecanla çarpsın sadece. Gülümseyen gözleri görmek istiyorum. Çocuklar sadece oyun oynasın. İnsanlık dünyanın yaşanılır ve sevilir bir yer olduğunu anlasın lütfen. Küçük hesapların küçük insanları olmayı reddediyorum. İdealleri ve güzelliği yaşatan kalpler heyecanla  durmadan çarpsın. Gece gündüze küsmesin. Ay güneş ne kadar parlak diye alınmasın lütfen. Çınar kavak ağacına dost olsun. Kartal muhabbet  kuşuna dost olsun; muhabbet kuşum daha yükseklerde uçamıyor diye alınmasın. Her şey kendi içinde güzel ve kendi içinde özel…

Hayaller de olmazsa nasıl anlam bulurdu bu hayat; dünya nasıl yaşanılır bir yer olurdu. Her daim yanımda lamba cinime ihtiyaç duymadan da güzelliği yaratabilir miyiz ne dersiniz?  Arada sırada içerisine düştüğüm karanlığa dost oluyor lamba cinim. İmkansızlıkta imkanlılığa ihtiyaç duyuyorum. Çaresizliği ortadan kaldırıp etkin olmak istiyor insan…  Hayallerim ve kalbim sıcacık sevilir bir dünya ve insanlığı yaşatmak istiyor. Acılar sussun lütfen; kahkahalar ve dans etmekle anlam bulan bir hayat istiyorum herkes adına…