Leyla

Bir ipin ucunda sakladıklarım. Kendisini gösteremeyen bir gösterge var ta derinliklerimde. İfade edememekten korkmayan, sadece anlaşılmamaktan korkan diğer vücudlar var içimde. Kokularını hissetmek güzelleştiriyor kimi zaman. Gözlerinin içimdeki hareketleri, midemi çalkalandırıyor. Dudaklarıma geliyor niyetleri, git diyorum geri gitmiyor. Bir sandığın içerisindeki çıkmayı bekleyen naftelinli nine mendili gibi.

Haykırmak neye yarar ki baktığımda görünen herşeye. Herkes köşesine kurulmuş, seyr eyliyor diğer köşesini inşaa edememişleri. Merkezde durmak gerekiyor aslında hayatın anlamı karşısında. Tuzlu ve tatlı oranını iyi ayarlamak gerekiyor akşamki misafirlere. Solungaçları ile birlikte akacaklar haneme, dillerinde ki tat dokuları çok iyi çalışıyor. Bir inat uğruna tuzlu yada tatlı yapmaktan vazgeçip, akıllarda hep soru işareti bırakacak o tadı yakalamaya çalışıyorum.

Kimim var demek ne yarar ki, söylecek kimseniz olmadıkça.

Ağızda dağılacak bir tad oluşturmaya çalışıyorum.İleriye her attığım adım beni bi kalem daha küçültüyor. Ufuklarda gördüğüm sema bana hep büyüklüğümü hatırlatıyor. Bir büyüklüktü ki o, saçları beyaz, alnında kırküç çizgi, belinde fıtığı, elinde o günün en az okunmayan gazetesi. Dünyalığını yapmış olmanın hazzı ise ensemde, kalınlaşmış.

Şimdi sabırsızlanma zamanı, yaşadığım büyüklük bir gün tekrar yaşanmak için gelecek ki ben tam burada olacağım, gelecek ve getirecek tüm umut leyla(k)'larımı.

Geleceği sevmek bir içim su, sevmenin geleceği ise bir içim geçmiş. Tuğlaları sıkı fıkı yerleştirmek bizim en amiyane tabidirimiz.