Liberalizm melokomik oynuyor

“* 25 Nisan 2007'de Bear Stearns hisselerinin fiyatı 159, 7 dolardı. Bu fiyat üzerinden bankanın toplam piyasa değeri 18.9 milyar doları buluyordu.

* Geçen yılın sonlarına doğru fiyat 100 dolar seviyelerine geldi. Bankanın piyasa değeri 12 milyar dolar seviyelerindeydi.

* Geçen hafta Bear Stearns'ün likidite sıkıntısı yaşadığı yönünde söylentiler çıktı. Hisse 60 dolar seviyelerine geldi.

* Cuma günü Bear Stearns hisseleri 65 dolardan açıldı. Hemen ardından Bear Stearns CEO'Su bir açıklama yaparak ‘likidite durumumuz kötüye getti’ dedi. Ardından FED ve JP Morgan, 28 gün vadeli kredi açarak bankayı kurtardı. Ama bu arada hisseler 30 dolara, bankanın piyasada değeri de 4.8 milyar dolara geriledi.

* Haftasonunda kıran kırana pazarlıklar yaşandı. JP Morgan ile masaya oturan Bear Stearns, ‘şirketin toplam özkaynaklarına göre her bir hisse senedinin defter değeri 84 dolar’ dedi.

Ama aslolan nakit sıkıntısıydı. Bankadan son 2 günde 17 milyar dolar çekilmesi, durumu iyice zorlaştırmıştı. Pazarlıklara dahil olan FED'in ‘JP Morgan'la anlaş, aksi halde sana artık yardım edemem’ mesajı Bear'ın ipini çekti. Bear Stearns Yönetim Kurulu, JP Morgan'ın hisse başına 2 dolarlık sembolik teklifini kabul etmek zorunda kaldı. Böylece banka, 236 milyon dolar üzerinden el değiştirmiş oldu.

Biear Stearns'ın sadece New York'taki merkez binasının değerinin 1, 2 milyar dolar olduğu söyleniyor. Satış ‘JP Morgan ölü fiyatına, batık ama iyi bir marka aldı’ diye değerlendiriliyor.

Bear Stearns'ün en büyük bireysel ortaklarından biri, 3 ay önce CEO'luktan emekli olan 74 yaşındaki James Cayne idi. Forbes'e göre Cayne'nin 1, 3 milyar dolarlık serveti vardı. Bugün elindeki hesse senetlerinin değeri 12 milyon dolar.

İngiliz milyardar Joseph Lewis 150 dolardan satın almaya başladığı hisseleri geçen eylülden bu yana 1 milyar dolardan fazla para yatırmıştı. Bugün onun elindeki hisselerin değeri de sadece 22 milyon dolar.”

http://w9.gazetevatan.com/haberdetay.asp?Newsid=167602

Uzun, acıklı ama gepgerçek bir öykü.

Bir liberalizm öyküsü.

Demek ki neymiş?

Gerçek değer, nominal değer, pazarlık değeri, kriz değeri bambaşka şeylermiş.

Bir banka, finansal nedenlerle, reel mal varlığının, örneğin 10 milyar doların, çok düşük kesirlerine, örneğin % 2’sine satılabiliyormuş.

Dolar milyarderleri de hata yapıp, kaybolanlar arasına girebiliyormuş. Bu vakada onlardan 2 kişi gitmiş. Bizde kaç tane gitti belli değil ama 10’un üzerinde oldukları kesin.

Başarı öyküleri, yalnızca balon köpüğüymüş, yani ‘soap opera’.

Reel sektör hala reel sektörmüş. Paralarını, reel mallara, örneğin, ileri vadeli buğday ve petrol alışlarına yatıranlar, batmazmış. Batmak ne sözcük, köşeyi dönmüş durumdalar.

Bankaların işlevi, borsacılık oynamak değil, reel sektörlerdekilere kredi sağlamakmış. Bu, global olarak bir kez daha kanıtlandı.

Trajedi tekrarlanınca komedi, hatta melokomedi olurmuş. Hani, gülünecek halimize ağlarız, gibisinden...