Libya dönüşüm!

Libya’dan dönüyordum!

Akşam saat 5’de Tripoli havaalanındaydık. 8’de uçağımız kalkacak!

Pasaport işlemimiz bitti, bekleme salonunda oturuyoruz! Beş arkadaşız! Şirketin merkezinde öğle yemeği yemiştik! Karnımız zil çalıyor! Para da yok ki bir şeyler alıp da yiyelim!

Cam kenarında oturuyorum! Bir baktım camın karşı tarafından Necmettin Erbakan, yanında Sakaryalı korumalarıyla beraber gelen uçaktan inmişler geçiyorlar! Geçti gittiler!

Az sonra İngilizce yazı geçmeye başladı billboard’dan! Arkadaş kalayı bastı!

“Ne oldu?”

“ Uçak beş saat tehirli kalkacak!”

(Ben basmadım!)

Açlıktan öleceğiz o zaman!

Kalktım ayağa sinirden dolanmaya başladım! Baktım yakasında THY rozeti taşıyan biri!

“Hemşerim biz Türk’üz! Uçak tehir olmuş!”

“Evet!”

“Beş kişiyiz burada! Öğle yemeğinleyiz! Açız anlayacağın! Ne yapalım?” (daha önce Sanaa havaalanında da tehire kalmıştım, yemek getirmişlerdi!)

“Yok yahu! Çağır arkadaşlarını da şuradan sandviç alın yiyin! Ben oraya gidiyorum!”

Çağırdım arkadaşları, ikişer sandviç ve birer kola aldık yedik!

Bir saat sonra da uçak servisinden yemek geldi!