Madde Bağımlısı Çocuklar, böyle olsun istemediler

Sokakta yaşayan çocuklar ve bu çocukların müptelası olduğu madde bağımlılığında her geçen gün artış gözleniyor.

Hiç kimsenin doğarken tercih yapma lüksü yoktur.

Aile, toplum, devlet, ülke gibi yer seçme şansımız asla yoktur.

Onları sahiplenen ailelerin halleri doğrultusunda, öyle veya böyle olurlar.

Çocuğun doğduğu ailenin durumu, yaşadığı çevre, girdiği arkadaş ortamı, ekonomik bir takım faktörler, çocuğun yaşamının şekillenmesinde büyük bir rol oynar.

Çocuk, dürüst, ahlaklı, erdemli bir ailenin ferdi olur ya da sokak çocuğu, içki, kumar, esrar, eroin, bali, tiner gibi bir takım madde bağımlısı olarak yaşamaya başlar.

Belki ailevi ve ekonomik sorunlar, onu bu duruma getirmiş olabilir; ama aslında bunda kişisel olarak, toplum olarak bizim de suçumuz yoktur diyemez. Onlara yeterince sahip çıkabilseydik, geleceğine dair olumlu adımlar atabilseydik, belki de şimdi bunlardan bahsetmiyor olacaktık.

Madde bağımlısı olan çocukların yaşam tarzına baktığımızda, genellikle parçalanmış ailelerden, ekonomik durumu çok kötü olan ailelerden olduğunu görebiliriz.

Gerek aile olarak, ebeveynler olarak, gerekse toplum olarak sahiplenemediğimiz bu çocuklarımız,  çocuk yaşta, taze gonca birer gül gibi solmakta ve zamansız düşen bir meyve gibi, ağaç atında yok olup gitmekteler. Aynı zamanda, bir insanlık görevimiz de olan bu çocuklara sahiplenme duygusu ve mecburiyetiyle geleceğimize ancak güvenle bakabilir, genç, dinamik, zinde ve sağlam bir nesle sahip olabiliriz.

Hemen her gün basında yürek burkan,  iç acıtan, yakan hikâyeler ve haberlerle üzülüyoruz, yıkılıyoruz. Sevgisiz, şefkatsiz, yuvasız, yarınsız, geleceksiz bir yaşam tarzına olan susayışlarını, arzu, istek ve beklentilerini, madde bağımlısı olmakla unutmaya çalışıyorlar.

Belki onlara kızıyoruz, kin ve nefretle bakıyoruz, her an bize bir şey yapacaklar diye korkuyoruz, bir o kadar da utanıyoruz ve utanmamız da gerekiyor. Belki de bu utanma duygumuzu, bakmayarak, görmeyerek ilgilenmeyerek, önemsemeyerek, gidermeye çalışıyoruz.

Madde bağımlısı bu çocuklara, biraz daha duyarlı olmak zorundayız. Kişi, aile, toplum, bu işle ilgili kurum ve kuruşlar olarak, imkânlar ölçüsünde, gücümüz nispetinde, elimizden geleni yapmalıyız, yapmak zorundayız. Çaresiz durumda olan bu çocuklarımıza karşı önyargılarımızı bir kanara bırakarak, ellerimizi uzatmalıyız.

Unutmayalım ki, herkes sorumsuz bir ailede, meşru olmayan ilişkiler neticesinde bir sokak çocuğu ve madde bağımlısı olabilirdi.

Onları kaderlerine terk etmeyelim, onlara yardımcı olalım.

Devletimiz ve yetkili olanlar, üzerine düşeni yaptıklarından eminim, bundan da hiç şüphem yok Ancak yetersiz olduğu kanaatindeyim. Belki daha fazlası da yapılabilir.

Bu çocuklarımız, toplumsal büyük bir yaradır, hem de cerahatli bir yara. Bu çocukları bu duruma getirenlere, çeşitli caydırıcı cezai müeyyideler verilsin

Aile, etkili, yetkili, hükümet ve toplum el ele vererek, bu sokak çocuklara ne gerekiyorsa acilen yapılması lâzımdır.

Çünkü madde bağımlısı bu çocuklar, böyle olsun istemediler.

Onlara sahip çıkmalıyız, çünkü onlar başkasının değil, senin, benim, sizin, hepimizin çocuklarıdır.

Resim netten alıntıdır

Kerim BAYDAK

kbaydak61-artan@hotmail.com