Mahallenin velediyim

Aynı gazozu sırayla yudumlamayalı çocuklar
Birbirinin kanayan diz kapaklarını öpmeyeli
Bekleyenlerinin kıymetini bilmeyeli büyükler
Unutalı güzel sevgi- sevda sözcüklerini 

Kapıları sustu evlerin
Ve
Yüreklerin 

önce gözlerimiz vazgeçti beklemekten
sonra gülüşlerimiz  

ve
dilsiz kaldı yüreklerimiz…. 

Oysa beklemek ne güzel şeydi (r) geleni…
Bekleyeni olmak ha keza…… 

Ama ki bekletmek - düşünmeden bekleyeni...... !!!! 

..... 

Mahallenin velediyim; zillerinizi çalarım
ve siz açıncaya dek kapıyı
pırr.. ben kirişi kırarım
bakarsınız kimse yok 

Mahallenin velediyim
yine de çaldığımda kapınızı
görürüm ki iyiye yorarsınız hep
umutlarla coşkularla hummalı
kim bu diye bir hoş koşarsınız kapıya 

o umut ve o düş anı
olası mutluluk anı o kısacık
ki bir an olsun renge boğar
ışıtır tekdüze yaşantınızı
mahallenin velediyim  

bana borçlusunuz siz o hazzı (zahrad) 

... 

Kapınızı çalanınız ve umutlarınız hiç eksik olmasın...... 

hatice atalay