Mahmut Bey

Felekten bir gece daha çalmıştı bizim Mahmut Bey
Naralarla mahalleyi kaldırdı hey efendim hey,
Geceyi sabaha benzetti milleti dışarı döktü
Kendi evinin yolunu tutu, geldiği yerse mey...

Sabır hanımcım sabır, sanki taştan yapıldın
Duvar olsan dayanamaz tekmeye yıkılırdın,
Sanır seni sarhoş Mahmut ona kul köle,
Yine de ayrılmaz hanımcım, onda kalırdın...

Çocuklar dizilmiş hepsi altı eder
Ona kalırsa iki evladı var oğlan, kızlar eğler,
Gün gelir başlık parasına onlarıda yok eder
Kalır başı sağlıcakla, o gönlünü hoş eğler...

Çekilmez böyle hayat diyenler...
Pişman olusunuz siz araya girenler,
Ayılınca iyidir aslında yiğittir, babadır...
Ama o da nadir görülür, bizim Mahmut Bey...

Hanımıyla severek evlenmişlerdi, bir zamanlar mutlulardı,
Cicim ayları çabuk geçti, iş geçime düştü...
Yılmadı, çalıştı... sonunda tak dedi...
İçkiye verdi kendini, bir daha geri alamadı bizim Mahmut Bey.

nesli57/1991