Mahrem

Bak, ben hala perişanım, peki sen nasıl aştın!

Mahremdi yalnızlığımız, söyle kimle paylaştın

Benim kalbim çorak hala, sen nasıl gümrahlaştın

Bana tek damla yağmazdın, söyle kime ırmaklaştın

Ben hala kara kışım, peki sen nasıl baharlaştın

Kırağı düşmüştü ruhuna, ne oldu da damlalaştın

Buna ayrılık denmez, bu kendinden kaçışın

Öyle hemen bitmez, kendi gölgenle savaşın

Cümle cümle alçalarak, gönlüme yabancılaştın

Yersiz korkuların için benden böyle uzaklaştın

Boş bahanelere sarılarak, aklınca  çok meşrulaştın

Bende yanlışlar bularak, sandın ki sen doğrulaştın

Bunca hatanın üstüne, nasıl hala dik başın

Gözüne doğru mu görünüyor, yoksa yanlışın

Bir türlü anlamadın, bedeli aşksa bir yarışın,

Hiç de zafer sayılmıyor bitişe önce varışın!