Masal

Bir varmış, bin yokmuş, devler yönetilen, cüceler yönetenken, ben bırakın annemin beşiğini, babamı tanımaz iken… Zümrüdüanka kuşu ve Kaf dağının olmadığı, saklı düşlerin göz önünde, yalanların ve kandırmaların gerçek kabul edildiği, önemli olan iş değil, yapılmayacak sözlerdir, inanışının geçerli olduğu bir devirde… Evet, bu uygulamalarda haksızlık var! Bende görüyorum deyip, haksızlıkların giderilmesi için atıkları imzaların arkasında durmayarak, yasayı kabul etmeyenlerin ve çıkan yasayı bir gün sonra geri alanların söz sahibi olarak, meydanlarda dolaşmaya devam ettiği, bizler devrim yaptık. Alkışlayın canım! Devrim derken, devirmekti kastımız diyenlerin, boy boy adının ve resminin tüm medyada sunulduğu bir ülkede; birçok yanlışlıkların ve haksızlıkların olduğu kaçınılmazmış.

—Hadi anlat… Hadi ama hala uykum gelmedi…

Efendim az gittik, yokuş gittik, dere, tepe derken çoğunlukla dip gittik. Gittik, gitmesine ne de nereye gittik? Ne bilenimiz var. Ne de dümenimiz! Rota çizilmemiş, pusulasız bir gemiye bindik, fırtına da fırtına, sürekli bir o yana, bir bu yana, sallana sallana dolaştık, hala da dolaşmakta olduğumuz susuz bir deniz de ha boğulduk, ha boğulacağız. İşte böyle bir ülkenin birinde tam dört kral yönetirmiş, o ülkede yaşadığını sanan insanları. Bu insanlar bir lokma, bir hırka gibi mistik inanış, bazen de örgütsel toplum, sosyal toplum kuruluşları gibi akılcı yapılanmalarla kandırılırlarmış. İkisinde de önder konumunda olanlarla o önderliği kapmak için yarışanlar çok ve az mutlu, peki bunların dışında kalanlar? Efendim dedik ya! Zaten dıştaymış. Bu ülkeyi yöneten dört kral arada bir sulu denizin ötesinden gelen, aslında o ülkenin halkının önemsemediği ama ne hikmetse, yöneten kralların hayatı durduracak derecede önem verdiği baş kral gelirmiş. O bir şeyler söyler, o söylenenler hemen yazıcıları, çizicileri ve tellallarıyla her yana duyurulurmuş.

—Bir dakika, bir dakika! Ya benim hala uykum gelmedi.

—Biz zaten uyumuyor muyuz?

—Niye anlatıyorsun o zaman bu masalı?