Matmazel Nina'nın Anıları

Bahçekapısı açılıp, birkaç merdiven basamağından çıkarken gördüğüm Matmazele hayran olmamak mümkün değildi. Matmazel seksen küsür yaşın üstünde olmasına rağmen, uzun boyu dimdik vucuduyla, makyajıyla, şapkasıyla bir asilzadeydi. Bir söz vardır ''Cami yıkılsada, mihrap yerinde'' sanki Matmazel Nina için söylenmiş, bu söz. 

Kuzenim Mehlika Mete'nin, anılarını yazdığı Matmazel'le, bu haleti ruhiye içinde tanıştırıldım. Dün kuzenimden aldığım bir maille kitabın 14 Şubat'tan itibaren kitapcılarda okuyucuyla buluşacağı müjdesini veriyordu.İstanbul'a kadar uzanan yaşanmış sıkıntılı bir hayatın öyküsünden bir bölümü aşağıda sizlerle paylaşmak isterim.. 

Umarofflar, Ekim Devrim'inin savurduğu onbinlerce aileden biriydi. Baba Alexsi, anne Elena ve yolda doğan kızları Nina.. 1917'de başladılar göçmeye, Perm'den yola çıktılar. Trenle bir uçtan diğerine dolaştılar Rusya'yı. 

Sonra Çin, Kobe, Sri Lanka, Mısır.. 40'ların başında son duraklarına vardılar. Burası onların yeni ülkesi, yeni evi olacaktı. Şehirlerin ecesi İstanbul... 

Matmazel Nina Umaroffların yollarda geçen ömrünü anlatıyor. Onlar ideallerin, umutların ve aşkların filizlenmeye fırsat bulamadığı, yürek donduran, gönül kıırıcı şartlarla karşılaştılar. Onca acı, onca yoksunluk çektiler. Ama tüm geride kalanlara ve yolda bırakılanlara rağmen yaşama coşkusu, içilen bir yudum çayın, yanağa kondurulan sıcak bir öpücüğün avuntusunda gizlenip kaldı.. Ve İstanbul, bize kendini başka bir gözden bir defa daha anlattı.. 

Boğazın sakladığı bir sır, suların koynunda dinlendirdiği bir yaşam öyküsü, mehtabın şarkılar söylediği bir aile.. Birkaç sepete sığdırılan tüm bir ömür ve binlerce anı... 

Unutulmayacak bir öykü, Umarofflar...